نوشته های مشابه
همانطور که می دانید استفاده از هرچیزی آداب و رسوم خاص خودش را دارد و پیام دادن هم از این قاعده مستثنی نیست؛ با ما باشید تا درباره ی بایدها و نبایدهای پیام دادن در اینستاگرام ، سایر اپلیکیشن ها و نیز پیامک(sms) صحبت کنیم.
تاریخچه پیام دادن
پیامک در سال ۱۹۹۲ در گروه «سما تلکام» شرکت مخابراتی وُدافون در انگلستان اختراع شد و در ۳ دسامبر ۱۹۹۲ اولین پیام کوتاه را فرستاده شد. در آن زمان تلفن‌های همراه صفحه‌کلید نداشتند و برای نوشتن پیام کوتاه از رایانه استفاده شد. این سیستم در واقع به‌عنوان یک پیجر اداری برای گزارش رفت‌وآمد مدیران شرکت‌ها به منشی و دبیرخانه طراحی شده بود، اما به مرور زمان استفاده از آن گسترش یافت، به‌طوری‌که تا بیست سال بعد نقشی محوری در نحوهٔ برقراری ارتباط میان انسان‌ها پیدا کرد. در سال ۲۰۱۱ حدود ۱۵۰ میلیارد پیام کوتاه فقط در بریتانیا ارسال شد. پیامک از سال ۱۳۸۱ وارد ایران شد و تا پنج سال بعد فقط از نام اختصاری انگلیسیِ «اس‌ام‌اس» برای آن استفاده می‌شد. در سال ۱۳۸۶، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، واژه‌های «پیامک» و «پیام کوتاه» را به‌عنوان برابرهای فارسی این واژه تصویب کرد.
پیام کوتاه در ایران
استفاده از خدمات پیام کوتاه در ایران برای نخستین بار در سال ۱۳۸۱ مورد بهره‌برداری قرار گرفت. از این سال به بعد استفاده از پیام کوتاه به‌تدریج در بین کاربران ایرانی تلفن همراه فراگیر شد. در سال ۱۳۸۵، ۸ میلیارد پیام کوتاه در ایران مبادله شد. در این سال روزانه ۲۰ میلیون پیام کوتاه توسط کاربران تلفن همراه رد و بدل می‌گردید که این رقم در روزهای خاص و اعیاد مختلف بیشتر می‌شود.
به مرور زمان از پیامک در اپلیکیشن های ارتباطی و اینترنتی مانند تلگرام، واتس اپ، اینستاگرام و… استفاده شد که موجب سهولت در ارتباط هرچه بیشتر مردم با هم شد؛ پیام دادن در اینستاگرام و در کل پیام دادن چه شرایطی دارد و چه چیزهایی را باید رعایت کنیم؟
زبان مورد استفاده در پیام دادن
سال‌ها پیش، زمانی که هنوز خیلی از سیستم عامل‌ها و گوشی‌های همراه حروف فارسی را پشتیبانی نمی‌کردند، کاربران برای نوشتن جملات فارسی به ناچار از حروف لاتین استفاده کردند و به این ترتیب، رسم‌الخط عجیب و غریب فینگلیش (و به قولی پینگلیش) بنیان نهاده شد. نوشته‌های وبلاگی، کامنت‌ها و همین طور پیامک‌ها چاره‌ای جز نوشته شدن به این زبان عجیب و غریب نداشتند.
فینگلیش ننویسیم!
اما با گذشت زمان، رفته رفته شرکت‌های بزرگ، از جمله مایکروسافت، شروع به پشتیبانی از زبان فارسی کردند و امروزه کمتر رایانه یا گوشی همراهی می‌توان پیدا کرد که از حروف فارسی پشتیبانی نکند. با این حال، آن سنت قدیمی هنوز در میان خیلی‌ها پابرجا مانده و هنوز در محیط وب، شبکه‌های اجتماعی و پیامک (sms) ها، فینگلیش می‌نویسند. من مدتهاست که فینگلیش‌نویسی را ترک کرده‌ام و شما را هم دعوت به ترک آن می‌کنم. شاید بیشتر شما دیگر برای کامنت‌هایی که در وبلاگ‌ها یا فیس‌بوک می‌گذارید از فینگلیش استفاده نکنید، اما همچنان پیامک‌های خود را با این شیوه می‌نویسید. من در اینجا چند دلیل برای این که نباید فینگلیش نوشت، می‌آورم و امیدوارم بتوانم شما را به ترک این عادت متقاعد کنم.
هر زبانی را باید به خط همان زبان نوشت. زبان ترکیبی از گفتار و نوشتار است. بنابراین، زمانی که یک زبان با حروف زبانی دیگر نوشته می‌شود، دیگر نه به زبان نخست است و نه زبان دوم. اگر کسی روسی را با حروف یونانی بنویسد یا اگر کسی انگلیسی را با خط فارسی بنویسد، همان قدر عجیب است که فارسی را با خط انگلیسی. پینگلیش نه فارسی است و نه انگلیسی.
پیامک فارسی ارزان‌تر است
تعداد کاراکتر مورد نیاز در تایپ فارسی کمتر است، پس سرعت تایپ از فینگلیش بیشتر است. شاید شما دستتان به انگلیسی عادت کرده باشد، اما توجه داشته باشید هنگام درج جملات فارسی با حروف فارسی، تعداد کاراکتر کمتری مصرف می‌شود و سرعت تایپ بالاتر است.
عادات نادرست را باید ترک کرد. شاید خیلی‌ها با خواندن این مطلب قانع شوند که پیام فارسی بهتر است، اما با گفتن این که «من به پینگلیش عادت دارم» کار خود را راحت می‌کنند. باور کنید، تنها چند روز کافی است که دستتان روی کی‌پد فارسی هم به اندازه‌ی انگلیسی تند شود. پس این چند روز زحمت را به خود بدهید، تا به یک پیامک نویس فرهیخته و با فرهنگ تبدیل شوید.
[aparat id=”AiY6b”]
منبع متن : کارتی مگ
